Raphael Wressnig's Organic Trio tiltle: Cut A Little Deeper on The Funk music: Soul - Funk release date: 2008 label: Pepper Cake Records/Zyk Music info artist: Raphael Wressnig © Rootsville 2018

 

Raphaël Wressnig is zeer actief en productief bezig deze dagen. Tussen het toeren met Enrico Crivellaro en Larry Garner in, vond hij nog de tijd om zijn nieuwste werk met de Organic Trio op een zilveren schijfje te branden. Zijn vorige CD’s Mosquito Bite met Crivellaro en Boom Bello ! met zijn eigen Organic Trio (zie recensie elders in deze rubriek) zijn nog niet helemaal gestold, of daar komt nieuwste CD Cut a Little Deeper on the Funk uit begin 2008, in de brievenbus gevallen. En de volgende met Alex Schultz loopt ook zeer binnenkort van stapel.

Cut a Little Deeper on the Funk is het logische vervolg van Boom Bello ! . Ook hier vinden we die funky soul-jazz terug, met de voeten diep in de blues. Een eigenschap die we trouwens in de loop van de geschiedenis bij alle Hammond-organ jazzmuzikanten als Jimmy Smith en Jimmy McGriff tegenkomen. Die B3 mannen zitten zwaar in de blues.

Met de opener van de CD Road to Detroit zitten we al meteen in de soul-sfeer van The Mar-keys uit de Stax-stal. Sax Gordon versterkt dit gevoel nog door zijn manier van spelen. Soul en Rhythm & Blues sax. N.O.T. aka N’Awlins Thang brengt ons eerder naar New Orleans, met gitarist Georg Jantscher in de rol van John Scofield. Een rustig kabbelende groove, die nergens enige stress verraadt.

Heel anders is het met het titelnummer Cut a Little Deeper on the Funk. Experimenteel van opzet brengt dit nummer ons naar de schemerzone van jazz-rock-free jazz. Soms straight rock zoals, wie kent ze nog ?, Ashton, Gardner and Dyke. Sommige passages lijken op Tarkus van Emerson, Lake and Palmer, qua sfeer en constructie althans. Zoals de intro. Soms is het wijlen in de groove waar Soft Machine zo sterk in was. En ook de geest van die andere machtige klavierenman, wijlen Joe Zawinull, waart rond in dit nummer en Sax Gordon speelt Wayne Shorter.
Eenvoudige maar goede en makkelijk in het oor liggende jazz-swing krijgen we uit de boxen warm opgediend met Ridin’. Compleet met tempowisselingen en al. Regelrechte Grant Green, met een mooi en snel stuk gypsy gitaarspel van Georg. Wressnig beheerst de stijl al had hij hem uitgevonden.
Stringdance, de naam laat het al vermoeden, is een compositie van gitarist Jantscher. Een mix van stijlen, blues met countryswing intermezzo’s en met een zwoele jazzy boventoon.
Op Exit Soul-Ville treedt Craig Handy, een Herbie Hancock oudgediende, aan op saxofoon. P-funk van de bovenste plank. Craig maakt gebruik van een ring-modulator om de sound van zijn sax te envelopperen. Raphaël weeft doorheen zijn solo een stukje Eleanor Rigby van The Beatles. De drummer Lukas Knöfler toont zich hier van zijn beste kant en krijgt nog versterking van de voortreffelijke percussionist Luis Ribeiro, die ook op Boom Bello ! te gast was.
Midnight on the Bayou is een ballad zonder woorden. Achterover leunend converseren Hammond en gitaar met elkaar. Over wat ze die dag allemaal hebben uitgespookt. Laidback. Ik hoor bijna J.J. Cale zingen op de achtergrond.
Zuid-Amerikaanse zonnige ritmes geblazen, letterlijk, met de gitaar van Jantscher in unison met Christian Bachner’s sax op Twenty Four. Afwisselend soleren beide rasmuzikanten alsof er niets makkelijker bestaat op deze aardkluit. En in hun geval zal dat best wel zo zijn.
Blues-swing met Growlin’ the Blues. Sax Gordon speelt hier zijn tenor voor zoals we dat van hem gewoon zijn bij Jimmy McGriff. Mooi. Een bijzonder sensuele trompetsolo van gastmuzikant Eric Bloom komt hier plots opzetten. Gitarist Georg Jantscher is weer prominent aanwezig en dat mag. En Wressnig op B3 is behalve het cement dat alles aan mekaar klit, een meesterlijk organist die zijn Hammond laat grollen en gorgelen uit het diepste zijner ingewanden, en als de Leslie op volle toeren draait verhoogt het adrenaline-gehalte in onze hersenen op spectaculaire wijze.

Een fijne plaat van Raphaël Wressnig. Vakmanschap is meesterschap. Op het titelnummer na, verkondigt hij geen vernieuwing van het genre. En dat moet ook niet per sé. Funk jazz is van alle tijden en zal dat immer blijven.

Binnenkort is hij weer te genieten op onze podia.
Op 30 mei bij Rootstown in Aarschot.
Op 31 mei op het Duvel bluesfestival te Puurs.
Wij zullen er zijn. En gijle ?

tracks:

01 Road To Detroit
02 N.O.T aka N'Awlins Thang
03 Cut A Little Deeper On The Funk
04 Ridin'
05 Stringdance
06 Exit Soul-Ville
07 Midnight On The Bayou
08 Twenty Four
09 Growlin' The Blues

musicians:

Raphael Wressnig - Hammond B3 organ
Georg Jantscher - guitar
Lukas Knöfler – drums

special guests:

Craig Handy (sax #6)
Sax Gordon (sax #1, 9)
Eric Bloom (trumpet #1, 9)
Christian Bachner (sax #2, 8)
Luis Ribeiro (percussion #6, 7)